Души ҳавоӣ таҷрибаи навтарини души Ҳемун мебошад.Аз лаҳзае, ки об аз сопло мебарояд, ҷараён пароканда ва паҳн мешавад, то он даме, ки пӯсти шуморо навозиш кунад.Ин як таҷрибаи беназир ва истисноии душ аст.Ҳаво барин сабук аст, ин дилхушии поку нозук аст.